بررسی مولفه های تئاتربودگی در اجرای سیرک

یکی از کارکردهای اصلی تئاتر، جنبهی سرگرم کنندگی آن است. در سیرک، به شکل سنتی و عامیانهی خود، جنبهی سرگرم کنندگی اصلی بنیادین است. اما در تحولات اجرایی سیرک مدرن، علاوه بر استفادهی حداکثری از امکانات متداول و متعارف؛ بکارگیری فناوری جدید در خلق صحنههای بدیع و خارقالعاده، تلاش بر این است تا با استفاده از تکنیکهای تئاتری، مخاطب را بیش از پیش با خود همراه کند. نمونهی بارز این کاربرد را میتوان در سیرک کانادایی آفتاب مشاهده کرد. به این ترتیب یک قطعهی نمایشی در این سیرک، علاوه بر سرگرم کردن مخاطب، به یک پدیده نمایشی مستقل تبدیل شده است که از تکنیکهای دراماتیک و تئاتری برای پیشبرد اجرای خود بهره میگیرد. حال این تعامل بین تئاتر و سیرک میتواند متقابل باشد؛ یعنی تئاتر نیز میتواند در راستای پیشبرد اهداف دراماتیک و تأمین سلیقهی مخاطب و ترغیب او برای دیدن تئاتر از تکنیکهای اجرایی سیرک بهره ببرد. لذا در این تحقیق تلاش بر این است تا با مطالعه ی عناصر دراماتیک در سیرک آفتاب و تحلیل آنها، سیرک را از جنبهی تئاتربودگی (تئاتری) تحلیل و بررسی شود.